«Είμαστε τώρα κύματα που ξεπηδούν μέσα στον κόσμο. Πώς θα μπορούσαν οι λέξεις μας ν’ αντέξουν να μείνουν ακόμη κλεισμένες μέσα στο ύφος των φράσεων; Ας συναντήσουν οι λέξεις μας το σύμπαν κι οι λέξεις – αστέρια ας ξεχυθούν πάνω στο λευκό χαρτί»
Pierre Garnier
Από«Κοινού
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Χημικών Μηχανικών
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ
Προαπαιτούμενα - Αλυσίδες μαθημάτων
Τα προαπαιτούμενα ξεκίνησαν να εφαρμόζονται με σκοπό την καθοδήγηση –διευκόλυνση του φοιτητή κατά τη διάρκεια του κύκλου σπουδών και τη μείωση του ορίου φοίτησης – αυτοί ήταν τουλάχιστον οι ισχυρισμοί των τότε υποστηρικτών τους (ομάδα καθηγητών-ΔΑΠ)-. Σαν «τιμωρία» μιας πιθανής αποτυχίας, έρχεται καθυστέρηση των σπουδών του φοιτητή για ένα τουλάχιστον χρόνο. Έτσι καταρρίπτεται από τον ίδιο το θεσμό το αρχικό επιχείρημα θέσπισης του (δλδ η μείωση του ορίου φοίτησης) και μετατρέπεται σε ένα ακόμα ανούσιο βάρος για τον φοιτητή.
Σε συνδυασμό με τα προαπαιτούμενα, ο Νόμος – Πλαίσιο έρχεται να προσθέσει μια ακόμη τροχοπέδη στις σπουδές μας, τις αλυσίδες μαθημάτων. Ένα τελείως αβάσιμο θεσμό που ουδόλως συμβαδίζει με τις ανάγκες μας για απόκτηση επιστημονικής γνώσης, αφού ,για παράδειγμα, ουδεμία σχέση έχει η Φυσική 1 με τη Φυσική 2.
Απουσίες
Σύμφωνα με διάταξη που εισάγεται με τον Εσωτερικό Κανονισμό, ο κάθε διδάσκων αποκτά το δικαίωμα να περνά απουσίες στο μάθημά του. Το μέτρο αυτό δε σχετίζεται σε καμία περίπτωση με τη βελτίωση της διδακτικής διαδικασίας, παρά μόνο με την αύξηση της καθηγητικής αυθαιρεσίας πάνω μας. Η αύξηση της συμμετοχής των φοιτητών στο εκάστοτε μάθημα μπορεί μονάχα να επιτευχθεί με τη βελτίωση των παραδόσεων από τον ίδιο το διδάσκοντα και την κινητοποίηση του ίδιου του φοιτητή.
Η μόνη συμμετοχή που οι απουσίες μπορούν να αυξήσουν είναι η ποσοτική, καθότι η ποιοτική βελτίωση της απαιτεί όχι μόνο την φυσική παρουσία, αλλά και την πνευματική… πράγμα που δεν εντοπίζεται με ένα σταυρό σε μία κόλα χαρτί.
Πρόοδοι-Σειρές ασκήσεων
Κατά τη διάρκεια των 10εξαμήνων, 56μαθημάτων, ερχόμαστε αντιμέτωποι με περίπου 19 προόδους και πολλές σειρές ασκήσεων, αρκετές από τις οποίες έχουν αρνητική βαθμολόγια και υποχρεωτικό χαρακτήρα. Ήδη από το 1ο εξάμηνο συναντάμε αυτό τον επιπλέον τρόπο εξέτασης (σειρές ασκήσεων και προόδους) οι οποίες πιο πολύ δυσχεραίνουν, παρά διευκολύνουν το έργο του φοιτητή.
Οι ακριβείς ημερομηνίες των προόδων για το κάθε μάθημα πρέπει να ορίζονται και να ανακοινώνονται στην αρχή του εξαμήνου και μετά από συνεννόηση μεταξύ των καθηγητών, ώστε ο αριθμός τους να μην επιβαρύνει το πρόγραμμα σε υπερβολικό βαθμό. Επιπλέον, ο φοιτητής είναι έτσι σε θέση να οργανώσει καλύτερα το διάβασμά του σχετικά με τις ενδιάμεσες αυτές εξετάσεις.
Οι σειρές ασκήσεων θα έπρεπε να βοηθούν το φοιτητή να παρακολουθήσει την ομαλή ροή του μαθήματος και όχι να συμβάλουν στην εντατικοποίησή του. Θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη μορφή εξέτασης θα πρέπει να είναι προαιρετική και θετική (χωρίς να μετράει ποσοστιαία στην τελική εξέταση π.χ. 10% αλλά προσθετικά π.χ.+1 μονάδα στην τελική βαθμολογία)
Θέλουμε προαιρετικές – θετικές ή απαλλακτικές προόδους και όχι υποχρεωτικές-αρνητικές.
Όριο Επιτυχίας
Απαιτούμε την καθιέρωση του ορίου επιτυχίας στο 30% και την αναγραφή, στα αποτελέσματα του εκάστοτε μαθήματος, του μέσου όρου της βαθμολογίας του συνόλου των εξεταζομένων. Σε μαθήματα που η επιτυχία είναι μικρότερη του ορίου, η επανεξέταση κρίνεται αναγκαία και η αποτυχία του διδάσκοντα σχεδόν δεδομένη, καθώς ο φοιτητής δεν μπορεί να είναι πάντα ο μοναδικός υπαίτιος για τα πολύ χαμηλά ποσοστά επιτυχίας που παρατηρούνται σε αρκετά μαθήματα του τμήματός μας.
Ύλη Μαθημάτων
Απαιτούμε η ύλη του κάθε μαθήματος να ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ, ώστε ο φοιτητής να είναι σε θέση να οργανώσει κατάλληλα το χρόνο διαβάσματός του, αλλά και να μπορεί να κρίνει τον διδάσκοντα για την συνέπεια του, στο τέλος κάθε εξαμήνου.
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΜΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΩΝ ΧΑΜΜΕΝΩΝ ΩΡΩΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΕΙ Η ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΥΛΗ.
ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ
Το πανεπιστημιακό άσυλο υπήρχε από τη μετεμφυλιακή περίοδο και αναθεσπίστηκε μετά την μεταπολίτευση 1982 με πρόσφατες τις αναμνήσεις από την στρατιωτική χούντα. Σκοπός του ασύλου ήταν να προστατεύσει το “αυτοδιοικούμενο” των πανεπιστημίων. Το δικαίωμά τους δηλαδή να διοικούνται αυτόνομα χωρίς οποιαδήποτε εξωτερική παρέμβαση. Το Άσυλο επίσης θεσπίστηκε για να παρέχει δυνατότητα αδέσμευτης έκφρασης ιδεών, πολιτικής δραστηριοποίησης, διεξαγωγής μη κατευθυνόμενης έρευνας και διδασκαλίας. Κατά πόσο είναι όμως δυνατό να επιτευχθούν τα παραπάνω παράλληλα με την αδιάλειπτη παρέμβαση των δυνάμεων καταστολής που διαθέτει η κρατική εξουσία; Πολλές συζητήσεις γίνονται όσον αφορά το θεσμό του ασύλου τα τελευταία χρόνια με προφανή διάθεση ενοχοποίησής του για διάφορες προβληματικές καταστάσεις, με ανυπόστατα επιχειρήματα.
Πολλοί ισχυρίζονται πως το άσυλο πλέον δεν αποτελεί πλέον το σκοπό του, καθώς κυριαρχεί πλέον το δημοκρατικό πολίτευμα και δεν υπάρχει φόβος οποιασδήποτε κρατικής ή μη (παρακρατικής) παρέμβασης. Αυτό το επιχείρημα είναι από τη φύση του αντιφατικό καθώς γεννά πολλά ερωτήματα, πέρα από το κατά πόσο είναι όντως δημοκρατικό το πολίτευμα σήμερα. Αν το άσυλο επί δημοκρατικές εποχές είναι άχρηστο, τότε πότε είναι χρήσιμο; Δε γίνεται να ζητείται η ύπαρξη του μόνο επί “μη δημοκρατικών εποχών” καθώς ακριβώς επί αυτών των εποχών είναι αδύνατον να θεσπίζεται το άσυλο εκ νέου. Καμία “αντιδημοκρατική” αρχή δε θα θέσπιζε ένα άσυλο που δε τη συμφέρει. Εξ’ άλλου δεν είναι τυχαίο ότι όσες φορές έχει παραβιαστεί το άσυλο στο παρελθόν, έγινε με άκρως αντιδημοκρατικό χαρακτήρα. Είναι αναγκαίο λοιπόν το άσυλο να υπάρχει αδιαλείπτως για να προλαμβάνει την οποιαδήποτε επίφοβη κατάσταση. Ένα άλλο ερώτημα που γεννάται από το προηγούμενο επιχείρημα, είναι ότι αν όντως οι εποχή που ζούμε είναι άκρως δημοκρατική, τι προβληματική γεννά η ύπαρξη ενός ασύλου, το οποίο υπήρχε προ πολλού και έχει συντελέσει άμεσα στην καθιέρωση του σημερινού “δημοκρατικού” πολιτεύματος;
Πολλοί θα βιαστούν να πουν ότι το άσυλο αποτελεί χώρος διενέργειας κακουργηματικών πράξεων. Πράξεις όπως διαρρήξεις, βανδαλισμοί, διακίνηση ναρκωτικών κ.α. Οι φωνές αυτές αρχικά ακούγονται σωστές, ωστόσο αδυνατούν να απαντήσουν στο γιατί οι πράξεις αυτές συμβαίνουν και εκτός του πανεπιστημιακού ασύλου. Διακίνηση των ναρκωτικών λαμβάνει χώρα πλέον σε όλες τις γειτονιές. Ληστείες συμβαίνουν παντού και καθημερινά σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό από αυτόν που γίνονται εντός πανεπιστημιακού ασύλου. Εκρήξεις και βανδαλισμοί έχουν καταντήσει πλέον σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί το φαινόμενο του χουλιγκανισμού. Μέσα στα γήπεδα δεν υπάρχει άσυλο, ωστόσο καμία αστυνομία δεν είναι πρόθυμη να παρέμβει στα αδικήματα που γίνονται εντός και εκτός του. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη διακίνηση ναρκωτικών και με τις ληστείες. Αν το άσυλο είναι αυτό που ενθαρρύνει αυτές τις πράξεις τότε γιατί γίνονται σε πολύ μικρότερο βαθμό εντός του ασύλου; Ας σταματήσουμε λοιπόν να εθελοτυφλούμε. Η οποιαδήποτε μελλοντική παρουσία των δυνάμεων καταστολής μέσα στο άσυλο δε θα είναι για να αποτρέψει τέτοιου χαρακτήρα πράξεις.
Σύμφωνα με τα ισχύοντα μέτρα, “το ακαδημαϊκό άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους του Α.Ε.Ι. στους οποίους γίνεται εκπαίδευση και έρευνα.” Το 1973 Η αυλή της νομικής όπου εισέβαλε το τανκ, δεν ήταν χώρος που γίνονταν εκπαίδευση ή έρευνα. Σύμφωνα με τα ισχύοντα μέτρα ο χώρος δε θα θεωρούταν άσυλο και δε επιτρεπόταν ποτέ η εξέγερση του πολυτεχνείου να πάρει τέτοια έκταση. Επιπλέον σήμερα ορίζεται πως “Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται […] όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας των Α.Ε.Ι., και των εργαζομένων σε αυτά”. Δηλαδή έχει καθαρά ακαδημαϊκό χαρακτήρα και αποκλείει οποιονδήποτε δεν είναι μέλους αυτού του συστήματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1973 το άσυλο προστάτευσε όχι μόνο τους φοιτητές αλλά και εξωπανεπιστημιακούς εργαζόμενους και γενικότερα διαδηλωτές που χωρίς αυτούς η εξέγερση δε θα είχε πάρει την ίδια έκταση.
Δηλαδή σήμερα, έχουμε μέτρα τα οποία είναι πιο αυστηρά ακόμα και από την εποχή της χούντας. Το 1973 για να γίνει άρση ασύλου χρειάστηκε να γίνει 3ήμερη κατάληψη από χιλιάδες φοιτητών. Σήμερα αρκεί ένα απλό πάρτυ ή το κόψιμο μπαρών. Το 1973 για να γίνει άρση επιστρατεύτηκε ο στρατός με 3 τανκ. Σήμερα αρκούν 2 διμοιρίες από ματ και δέλτα. Το 1973 η κοινή γνώμη θορυβήθηκε και στράφηκε υπέρ του ασύλου. Σήμερα σφυρίζει αδιάφορα.
Επιπλέον, τα σημερινά μέτρα έχουν ξεκάθαρη κατεύθυνση και υπερασπίζονται συγκεκριμένα συμφέροντα τα οποία μόνο πανεπιστημιακά δεν είναι. Είναι ένας θεσμός που υπερασπίζεται την επιχειρηματική – και όχι πανεπιστημιακή έρευνα. Έρευνα που μόνο γνώμονα έχει το φούσκωμα των τσεπών των καθηγητών και όχι να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες. Είναι ένα άσυλο που υπερασπίζεται τις ζημιογόνες εργολαβίες και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Εμείς θέλουμε ένα άσυλο ιδεών και αγώνων. Ένα άσυλο που εξυπηρετεί την έρευνα που προορίζεται για το συνολικό όφελος της κοινωνίας που δεν περιορίζεται από οικονομικούς και ταξικούς φραγμούς. Άσυλο πανεπιστημιακό και όχι ακαδημαϊκό, για όλη την κοινωνία, χωρίς την παρέμβαση ιδιωτικών επιχειρήσεων, πολυεθνικών και δυνάμεων καταστολής.
Οι χώροι ασύλου αποτέλεσαν και αποτελούν πυρήνες οργάνωσης και δράσης του φοιτητικού, εργατικού και ευρύτερα λαϊκού κινήματος. Χώρους ελεύθερης έκφρασης, κοινωνικοποίησης, πολιτικοποίησης κ συλλογικών διαδικασιών.
Η Αστυνομία μέσα στο άσυλο
(όλες οι καταγεγραμμένες εισβολές δυνάμεων καταστολής σε χώρους πανεπιστημιακού ασύλου)
05.01.1983 Αστυνομικός εισβάλλει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο για να συλλάβει εργαζόμενο που είχε διαπληκτιστεί με εργολάβο μετά την απόλυσή του. Η ΦΕΑΠΘ καταγγέλλει την παραβίαση του ασύλου, ενώ ο πρύτανης, μητροπολίτης Τυρολόης Παντελεήμων, δηλώνει «άγνοια νόμου».
14.10.1983 Αστυνομικοί και ΜΑΤ επιτίθενται σε συγκεντρωμένους της «Επιτροπής για το Στρατό» στα Προπύλαια, μετά την απαγόρευση προγραμματισμένης πορείας. Βία και συλλήψεις μελών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Πολιτικά κόμματα, η ΕΦΕΕ, η πρυτανεία και ο υπ. Δημ. Τάξης Γ. Σκουλαρίκης καταδικάζουν την παραβίαση του ασύλου. Τα ΔΣ των φοιτητών του ΕΜΠ καταθέτουν μηνύσεις κατά 8 αστυνομικών.
02.02.1984 Η στρατονομία εισβάλει στην Κτηνιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης για το σπάσιμο περιφρούρησης φοιτητικής απεργίας, ύστερα από αίτημα των σπουδαστών της Στρατιωτικής Σχολής (ΣΣΑΣ). Η Πρυτανεία διαχωρίζει τη θέση της και ανακοινώνει ότι «οι υπαίτιοι τιμωρήθηκαν για παράβαση των κανονισμών» της ΣΣΑΣ.
11.04.1984 Ένοπλοι ασφαλίτες εισβάλλουν και συλλαμβάνουν φοιτητές στη Νομική Κομοτηνής, για «αναγραφή συνθημάτων». Η Σύγκλητος του ΑΠΘ ζητάει την πειθαρχική δίωξη των υπεύθυνων αστυνομικών.
24 – 25.10.1991 Μέρος μαθητική πορείας, έπειτα από συμπλοκές με την αστυνομία, οδηγείται στο ΕΜΠ όπου τους πολιορκούν για ώρες ΜΑΤ και ακροδεξιά στοιχεία.
Ενώ οι ελάχιστοι καταληψίες βρίσκονται συγκεντρωμένοι στο χώρο των μπασκετών, υπό την επίβλεψη καθηγητών, τα ΜΑΤ βομβαρδίζουν το ΕΜΠ με χημικά –ενώ έχουν πάψει τα επεισόδια– με αποτέλεσμα πυρκαγιά στο κτίριο της Πρυτανείας. Η Σύγκλητος δίνει το πράσινο φως και τα ΜΑΤ προβαίνουν σε 28 συλλήψεις.
17.08.1994 Η Σύγκλητος δίνει την άδεια στα ΜΑΤ για είσοδο στην ΑΣΟΕΕ, η οποία τελεί υπό κατάληψη σε ένδειξη συμπαράστασης προς τους απεργούς πείνας Γ. Μπαλάφα και Οδ. Καμπούρη. Πενήντα ένα άτομα από τους συλληφθέντες καταδικάζονται σε 8μηνη φυλάκιση για «διατάραξη οικιακής ειρήνης».
17-18.11.1995 Τα ΜΑΤ προχωρούν στον εγκλωβισμό 1.500 νέων στο ΕΜΠ, με το ξεκίνημα της πορείας για το Πολυτεχνείο. Η Σύγκλητος σπεύδει να επιτρέψει την επέμβαση της αστυνομίας πολύ πριν ξεκινήσουν τα επεισόδια, διασφαλίζοντας την αποχώρηση όσων επιθυμούσαν. Οι 479 που παραμένουν, παραδίδονται ειρηνικά και οδηγούνται στις «κλούβες», τραγουδώντας «Πότε θα κάνει ξαστεριά».
10.05.2005 Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Χρήστος Βερελής και Ευάγγελος Βενιζέλος προσέρχονται στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο για να παραστούν σε παρουσίαση βιβλίου.
Στα αυτοκίνητά τους επιβαίνουν και αστυνομικοί, γεγονός που πυροδοτεί διαπληκτισμούς με φοιτητές και μαζική ρίψη χημικών, ενώ σημειώνεται ο τραυματισμός ενός 28χρονου από το όπλο του φρουρού του Χρ. Βερελή.
Η Σύγκλητος σε ανακοίνωσή της καταδικάζει απερίφραστα το γεγονός , ενώ στη δική της ανακοίνωση, η ΕΛ.ΑΣ. ισχυρίζεται πως ο αστυνομικός πυροβόλησε στον αέρα όταν δέχτηκε ομαδική επίθεση.
14.11.2005 Φοιτητές που επιχειρούν να κρατήσουν ανοιχτή τη σχολή τους κατά τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, καταδιώκονται από ΜΑΤ που εισβάλλουν στο προαύλιο της ΑΣΟΕΕ. Η ΕΛ.ΑΣ σε ανακοίνωσή της κάνει λόγο για «παρασυρμό» των αστυνομικών οργάνων λόγω «έντασης».
17.11.2006 Αστυνομικοί εγκαθίστανται στο χώρο των Προπυλαίων κατά την πορεία για το Πολυτεχνείο. Καμία επίσημη αντίδραση.
22.02.2007 Πολυτεχνείο, 06.09.2007 ΤΕΙ Ναυπάκτου, 08.09.2007 ΑΠΘ, Δεκέμβριος 2008 Τμήμα ΜΜΕ του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου... η λίστα συνεχίζει να εμπλουτίζεται...
05.01.1983 Αστυνομικός εισβάλλει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο για να συλλάβει εργαζόμενο που είχε διαπληκτιστεί με εργολάβο μετά την απόλυσή του. Η ΦΕΑΠΘ καταγγέλλει την παραβίαση του ασύλου, ενώ ο πρύτανης, μητροπολίτης Τυρολόης Παντελεήμων, δηλώνει «άγνοια νόμου».
14.10.1983 Αστυνομικοί και ΜΑΤ επιτίθενται σε συγκεντρωμένους της «Επιτροπής για το Στρατό» στα Προπύλαια, μετά την απαγόρευση προγραμματισμένης πορείας. Βία και συλλήψεις μελών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Πολιτικά κόμματα, η ΕΦΕΕ, η πρυτανεία και ο υπ. Δημ. Τάξης Γ. Σκουλαρίκης καταδικάζουν την παραβίαση του ασύλου. Τα ΔΣ των φοιτητών του ΕΜΠ καταθέτουν μηνύσεις κατά 8 αστυνομικών.
02.02.1984 Η στρατονομία εισβάλει στην Κτηνιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης για το σπάσιμο περιφρούρησης φοιτητικής απεργίας, ύστερα από αίτημα των σπουδαστών της Στρατιωτικής Σχολής (ΣΣΑΣ). Η Πρυτανεία διαχωρίζει τη θέση της και ανακοινώνει ότι «οι υπαίτιοι τιμωρήθηκαν για παράβαση των κανονισμών» της ΣΣΑΣ.
11.04.1984 Ένοπλοι ασφαλίτες εισβάλλουν και συλλαμβάνουν φοιτητές στη Νομική Κομοτηνής, για «αναγραφή συνθημάτων». Η Σύγκλητος του ΑΠΘ ζητάει την πειθαρχική δίωξη των υπεύθυνων αστυνομικών.
24 – 25.10.1991 Μέρος μαθητική πορείας, έπειτα από συμπλοκές με την αστυνομία, οδηγείται στο ΕΜΠ όπου τους πολιορκούν για ώρες ΜΑΤ και ακροδεξιά στοιχεία.
Ενώ οι ελάχιστοι καταληψίες βρίσκονται συγκεντρωμένοι στο χώρο των μπασκετών, υπό την επίβλεψη καθηγητών, τα ΜΑΤ βομβαρδίζουν το ΕΜΠ με χημικά –ενώ έχουν πάψει τα επεισόδια– με αποτέλεσμα πυρκαγιά στο κτίριο της Πρυτανείας. Η Σύγκλητος δίνει το πράσινο φως και τα ΜΑΤ προβαίνουν σε 28 συλλήψεις.
17.08.1994 Η Σύγκλητος δίνει την άδεια στα ΜΑΤ για είσοδο στην ΑΣΟΕΕ, η οποία τελεί υπό κατάληψη σε ένδειξη συμπαράστασης προς τους απεργούς πείνας Γ. Μπαλάφα και Οδ. Καμπούρη. Πενήντα ένα άτομα από τους συλληφθέντες καταδικάζονται σε 8μηνη φυλάκιση για «διατάραξη οικιακής ειρήνης».
17-18.11.1995 Τα ΜΑΤ προχωρούν στον εγκλωβισμό 1.500 νέων στο ΕΜΠ, με το ξεκίνημα της πορείας για το Πολυτεχνείο. Η Σύγκλητος σπεύδει να επιτρέψει την επέμβαση της αστυνομίας πολύ πριν ξεκινήσουν τα επεισόδια, διασφαλίζοντας την αποχώρηση όσων επιθυμούσαν. Οι 479 που παραμένουν, παραδίδονται ειρηνικά και οδηγούνται στις «κλούβες», τραγουδώντας «Πότε θα κάνει ξαστεριά».
10.05.2005 Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Χρήστος Βερελής και Ευάγγελος Βενιζέλος προσέρχονται στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο για να παραστούν σε παρουσίαση βιβλίου.
Στα αυτοκίνητά τους επιβαίνουν και αστυνομικοί, γεγονός που πυροδοτεί διαπληκτισμούς με φοιτητές και μαζική ρίψη χημικών, ενώ σημειώνεται ο τραυματισμός ενός 28χρονου από το όπλο του φρουρού του Χρ. Βερελή.
Η Σύγκλητος σε ανακοίνωσή της καταδικάζει απερίφραστα το γεγονός , ενώ στη δική της ανακοίνωση, η ΕΛ.ΑΣ. ισχυρίζεται πως ο αστυνομικός πυροβόλησε στον αέρα όταν δέχτηκε ομαδική επίθεση.
14.11.2005 Φοιτητές που επιχειρούν να κρατήσουν ανοιχτή τη σχολή τους κατά τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, καταδιώκονται από ΜΑΤ που εισβάλλουν στο προαύλιο της ΑΣΟΕΕ. Η ΕΛ.ΑΣ σε ανακοίνωσή της κάνει λόγο για «παρασυρμό» των αστυνομικών οργάνων λόγω «έντασης».
17.11.2006 Αστυνομικοί εγκαθίστανται στο χώρο των Προπυλαίων κατά την πορεία για το Πολυτεχνείο. Καμία επίσημη αντίδραση.
22.02.2007 Πολυτεχνείο, 06.09.2007 ΤΕΙ Ναυπάκτου, 08.09.2007 ΑΠΘ, Δεκέμβριος 2008 Τμήμα ΜΜΕ του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου... η λίστα συνεχίζει να εμπλουτίζεται...
05.12.2009 Πολυτεχνική σχολή Α.Π.Θ. Δύο διμοιρίες ΜΑΤ εισβάλλουν στον προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου, αρκετή ώρα μετά το πέρας μικροεπεισοδίων στα κάγκελα που περιφράσσουν το χώρο. Προχωρούν σε 7 συλλήψεις φοιτητών και ανηλίκων μαθητών που καθόντουσαν στην πύλη. Ορισμένοι από αυτούς είναι ακόμα στη φυλακή κατηγορούμενοι για κακουργήματα.
06.12.2009 Πολυτεχνική σχολή Α.Π.Θ. Το βράδυ της μέρας όπου έλαβε χώρα η επεισοδιακή πορεία διμοιρίες των ΜΑΤ εισβάλλουν ξανά στο προαύλιο της Πολυτεχνικής με την αιτιολογία ότι γινόντουσαν βανδαλισμοί στο χώρο της σχολής. Στο πλευρό τους στέκονταν ομάδα φασιστών.
Στο Πολυτεχνείο δεν βρίσκονταν παρά ελάχιστα άτομα, καθώς σχεδόν όλοι έσπευσαν στο αστυνομικό μέγαρο, λόγω των δεκάδων προσαγωγών εις βάρος των ατόμων που συμμετείχαν στην πορεία.
07.10.2009 Πολυτεχνική σχολή Α.Π.Θ. Μετά την πανεκπαιδευτική πορεία που έληξε το μεσημέρι της μέρας αυτής η προσπάθεια καταπάτησης βρήκε την κορύφωσή της. Με αφορμή τη ρήψη πετρών από μικρή ομάδα ατόμων, οι μπάτσοι εισβάλλουν για τρίτη συνεχόμενη μέρα στο πολυτεχνείο πνίγοντας με δακρυγόνα και λοιπά χημικά τους παρευρισκόμενους φοιτητές, ενώ παράλληλα γινόταν διεξαγωγή μαθημάτων στις αίθουσες και συντονιστικό φοιτητικών συλλόγων.
21/02/2010 Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, Αθήνα. Μετά από τηλεφώνημα του πρύτανη Μουτζούρη, μοτοσικλετιστές της ομάδας Δ εισβάλλουν στο χώρο του ασύλου καταπατώντας το για άλλη μια φορά. Αποτέλεσμα ήταν η προσαγωγή 30 ατόμων που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο χώρο, κατά τη διεξαγωγή πάρτυ. Την ίδια στιγμή στήνεται ένα καλά οργανωμένο παιχνίδι παραπληροφόρησης με τα ΜΜΕ να μεταδίδουν περί συλλήψεων ταραξιών που προκαλούσαν φθορές στο χώρο σχολών και περί απειλών κατά των φυλάκων του ιδρύματος.
24/02/2010 Μετά τη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στις πολιτική των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών, η κυβέρνηση πήρε την επιλογή να άρει το άσυλο στο Α.Π.Θ ,με τα ΜΑΤ να εισβάλλουν στον χώρο του Πανεπιστημίο. Γελοία πρόφαση για την επίθεση των δυνάμεων καταστολής στο άσυλο αποτέλεσε το κατέβασμα μπαρών που εμποδίζουν την ελεύθερη διέλευση από το χώρο του Πανεπιστημίου.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Με πρόσχημα την οικονομική κρίση και την πίεση που ασκεί η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. στην ελλάδα, η κυβέρνηση έχει πάρει ήδη πολύ σκληρά μέτρα για το ασφαλιστικό και αναμένεται μέσα στο άμεσο μέλλον να ανακοινώσει και άλλα νομοσχέδια ανάλογης φύσεως σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα. Οι αλλαγές αφορούν 3.5 εκατομμύρια ασφαλισμένους και επηρεάζουν τόσο τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση όσο και το ύψος των συντάξεων. Αυτά που μέχρι τώρα έχουν αποφασιστεί αναφέρονται επιγραμματικά παρακάτω :
1)Αύξηση ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνεται κατά έξι μήνες το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για όσους συμπληρώνουν τα απαιτούμενα για τη θεμελίωση έτη ασφάλισης το 2010.2) Αύξηση των ετών ασφάλισης για συνταξιοδότηση έξι μήνες προστίθενται κάθε χρόνο στα έτη ασφάλισης που απαιτούνται για κάποιον ασφαλισμένο ή ασφαλισμένη, προκειμένου να θεμελιωθεί το συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Στον ΟΓΑ τα έτη ασφάλισης αυξάνονται κατά ένα έτος 3) Μείωση κατά 4% του ποσού της βασικής σύνταξης του ΟΓΑ 4) Μείωση σύνταξης ως 10% στις περιπτώσεις πρόωρης συνταξιοδότησης Η εν λόγω σύνταξη θα είναι μικρότερη από την κατώτερη. Απαραίτητο όριο ηλικίας για τη χρήση της διάταξης είναι το 65ο έτος. 5) Σύνταξη με 3.500 ένσημα Η εν λόγω σύνταξη θα είναι μικρότερη από την κατώτερη. Απαραίτητο όριο ηλικίας για τη χρήση της διάταξης είναι το 65ο έτος. 6) Συνταξιοδότηση ανέργων Το 2010 δίνεται η δυνατότητα σε ανέργους που πληρούν τις ηλικιακές προϋποθέσεις να συνταξιοδοτηθούν χωρίς να έχουν συμπληρώσει 100 ημέρες εργασίας την τελευταία πενταετία.7) Ενσωμάτωση του επιδόματος θέσης ευθύνης στον συντάξιμο μισθό των δημοσίων υπαλλήλων Επίσης, έχουμε και τα μέτρα μόνιμου χαρακτήρα που ανακοινώθηκαν πρόσφατα :1)μείωση δαπανών για την εκπαίδευση 2) 30% μείωση στα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδειών 3) αύξηση του ΦΠΑ στο 21% 4)0% αύξηση στις συντάξεις 5)αναστολή προσλήψεων 6) αύξηση στις τιμές του αλκοόλ, των τσιγάρων και της βενζίνης.
Και αν αυτά σας φάνηκαν πολλά αυτή είναι μόνο η αρχή. Ανάμεσα στα μέτρα που επεξεργάζεται η κυβέρνηση συγκαταλέγονται τα παρακάτω:
· Πιθανό θεωρείται ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται προς τη θέσπιση της 40ετίας για συνταξιοδότηση χωρίς όριο ηλικίας (σήμερα απαιτούνται για τη συνταξιοδότηση 35ετία ή 37ετία χωρίς όριο ηλικίας). Άλλο ένα σενάριο αποτελεί η αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης στα 67 έτη. Σχεδόν βέβαιο θεωρείται ότι η ρύθμιση αυτή θα ισχύσει για τους νεοπροσληφθέντες στο Δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα.
· Τουλάχιστον κατά πέντε χρόνια θα αυξηθούν τα όρια για τη συνταξιοδότηση των γυναικών στο Δημόσιο και στα Σώματα Ασφαλείας(140000 εργαζόμενες)
· Δημόσιοι υπάλληλοι, που συνταξιοδοτούνται με 35 έτη υπηρεσίας. Σήμερα μπορούν να αποχωρήσουν σε ηλικία 58 ετών, ωστόσο αναμένεται να υπάρξει αύξηση του ορίου ηλικίας στο 60ό έτος.
· Στο τραπέζι του διαλόγου θα κατατεθεί πρόταση για αύξηση των απαιτούμενων ετών ασφάλισης από 25 στα 35 για συνταξιοδότηση χωρίς όριο ηλικίας, για στρατιωτικούς και εργαζόμενους στα σώματα ασφαλείας.
· Θα συσταθεί επιτροπή ειδικών, η οποία θα αποφασίσει ποια επαγγέλματα θα μείνουν στη λίστα των βαρέων και ανθυγιεινών.
· Επιπλέον θα μειώνεται η σύνταξη σε όσους δημοσίους υπαλλήλους συνταξιοδοτηθούν μετά το 55ο έτος της ηλικίας αλλά συνεχίζουν να εργάζονται.
· Πολύ πριν από τον Ιούνιο θα έχει ψηφιστεί ο νέος νόμος, που θα καταργεί από το 2018 την κατώτατη σύνταξη, θα καθιερώνει τη χορήγηση δύο τύπων συντάξεων και θα προβλέπει την περαιτέρω ενοποίηση των Ταμείων (με στόχο να λειτουργούν μόνο τρία)
Όπως γίνεται κατανοητό όλα αυτά ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου στα εργασιακά ζητήματα. Περικοπές συντάξεων, αυξήσεις ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ιδίως στις γυναίκες και κατάργηση επιδομάτων συνθέτουν ένα σκηνικό απελπισίας για εκατομμύρια εργαζόμενους. Οι προβλέψεις που γίνονται δεν είναι όμως και καθόλου ευοίωνες. “Είμαστε προ των πυλών να έχουμε κραχ στην κοινωνία, με βαθιά ρήγματα, χωρίς προηγούμενο στα μεταπολεμικά χρόνια.” δηλώνει ακόμα και η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ!
Πως όμως οδηγηθήκαμε σε αυτό το σημείο; Μπορούμε να πούμε ότι η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στη σημερινή κυβέρνηση και έτσι να βρούμε τον αποδιοπομπαίο τράγο που αναζητούμε; Η απάντηση είναι όχι. Οι σημερινές εξελίξεις στο ασφαλιστικό είναι ενταγμένες στο πλαίσιο των τριών προηγούμενων ασφαλιστικών νόμων, που έχουν ψηφιστεί την τελευταία 18ετία. Των νόμων Σιούφα, Ρέππα και Πετραλιά. Επομένως καθίσταται σαφές πως παρότι οι κυβερνήσεις εναλλάσσονται στον κυβερνητικό θώκο μέσα στα χρόνια η πολιτική παραμένει σταθερή και δε μεταβάλλεται από το εκάστοτε κόμμα που έρχεται στην εξουσία.
Αν βέβαια κάποιος δικαιολογεί αυτή την πολιτική ως απαραίτητη εξαιτίας των συνθηκών καλύτερα να ρίξει μια ματιά εδώ. Η ενοποίηση των ταμείων οδηγεί στην περαιτέρω χρέωση ενός ήδη υπερχρεωμένου ταμείου όπως το ΙΚΑ. Θα καταφέρει το ΙΚΑ να ανταπεξέλθει στο δυσβάσταχτο βάρος των χρεών των υπόλοιπων ταμείων που θα απορροφήσει; Μάλλον όχι και οδηγείται σε μία κατάρρευση που θα φέρει σε αδιέξοδο σχεδόν το σύνολο των ασφαλισμένων της χώρας. Από την άλλη είναι λογικό να σκεφτεί κανείς για πιο λόγο να ενοποιηθούν ταμεία που δε χρωστάνε όπως το ταμείο των μηχανικών. Εδώ η αιτιολόγηση είναι ότι οι δαπάνες που κάνει το ΙΚΑ για τους ασφαλισμένους του είναι πολύ μικρότερες από το ταμείο των μηχανικών κάτι που συμφέρει το κράτος.
Τι κάνει όμως η σημερινή κυβέρνηση για να προλάβει τις καταστάσεις; Ο χαρακτηρισμός της ανευθυνότητας, της αδιαφορίας και της ειρωνείας είναι οι καλύτερες που θα χρησίμευαν για να περιγράψουν την κατάσταση. Ο υπουργός απασχόλησης ανακοίνωσε ότι πρέπει να περιοριστούν οι περιττές δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων. Μέσα σε αυτές ενέταξε τις δαπάνες για φάρμακα και νοσήλια! Μέσα σε άλλα μέτρα που πήρε είναι η σύσταση επιτροπής ελέγχου των άλλων 5 επιτροπών διαχείρισης του ασφαλιστικού συστήματος! Και για το τέλος η παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία δημιουργίας αυτοχρηματοδοτούμενου(!!!) Ταμείου που θα χρηματοδοτήσει τα υπόλοιπα ασφαλιστικά ταμεία. Ο σχολιασμός των παραπάνω θα ήταν περιττός.
Το ασφαλιστικό όμως χρειάζεται πραγματικά χρήματα και έχει άμεση ανάγκη από ρευστό. Πως μπορούν λοιπόν να εξοικονομηθούν χρήματα; Ιδού, λοιπόν κάποιες προτάσεις από το Από Κοινού…
· Πραγματική πάταξη της φοροδιαφυγής στα ίδια τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι εξαγγελίες που ακούγονται κάθε χρόνο για πάταξη της φοροδιαφυγής ηχούν πλέον σαν αστείο στα αυτιά των περισσότερων πολιτών, όμως. "Δεν μπορεί ένα Ταμείο με 40% εισφοροδιαφυγή να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του". υφυπουργός Εργασίας Γιώργος Κουτρουμάνης
· Δραστικός περιορισμός των πραγματικά περιττών δαπανών. Π.χ. : Έως και 2 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο πληρώνει το κράτος σε συνταξιούχους-«φαντάσματα» Οι υπηρεσίες συντάξεων των ασφαλιστικών ταμείων υπολογίζουν ότι οι νεκροί που λαμβάνουν ακόμα σύνταξη και ΕΚΑΣ είναι περισσότεροι από 60.000!
· Τελευταίο αλλά ίσως και πιο σημαντικό από όλα. Αν πραγματικά το κράτος θέλει να βάλει πολλά λεφτά στα ταμεία του και να μη ζημιώσει τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους θα έπρεπε να επιβάλει φορολογία. στην εκκλησιά. Τα λεφτά από αυτή την ενέργεια σίγουρα θα επαρκούσαν για να σωθούν οι μισθοί πολλών πιστών της εκκλησίας.
Η μεγαλειώδης απεργία στις 5 Μάρτη , στην οποία συμμετείχαν χιλιάδες εργαζόμενοι κ φοιτητές σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και επαρχιακές πόλεις, έδωσαν δυναμικό παλμό στους δρόμους των πόλεων κ ήταν μια πρώτη απάντηση στα μεγαλεπήβολα σχέδια του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση για άλλη μια φορά επέλεξε με στοχευμένο τρόπο να πλήξει τα κομμάτια που βγαίνουν στο δρόμο, συγκρούονται και διεκδικούν και δεν έχουν πρόθεση να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια όταν περνούν τόσο αντιδραστικά νέα μέτρα.
Εμείς σαν συνειδητοποιημένοι φοιτητές θα πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι στις όποιες κινητοποιήσεις των εργατών αφού δε θα αγωνίζονται μόνο για τους εαυτούς τους αλλά και για εμάς τους ίδιους σε πέντε με δέκα χρόνια από τώρα.
ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΦΑΚΕΛΟΣ: ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ
Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από τη δολοφονική απόπειρα εναντίον της Κ.Κούνεβα. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αφορμή για να έρθει στην επιφάνεια το μεσαιωνικό εργασιακό καθεστώς των εργολαβιών.
Προσπαθώντας να περιγράψουμε την υπάρχουσα κατάσταση μπορούμε να πούμε τα εξής. Αρχικά γίνεται σύναψη συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου μεταξύ εργολαβικών εταιριών και εργαζομένων, που με απλά λόγια σημαίνει ενοικίαση εργαζόμενων από ιδιώτες για ορισμένο χρονικό διάστημα. Μετά από διαγωνισμό οι εταιρίες υπογράφουν σύμβαση με τον εκάστοτε δημόσιο φορέα (π.χ. πανεπιστήμιο). Έτσι καταλήγει εργοδότης είναι η εταιρία και όχι το Δημόσιο.
Αυτό όμως απομακρύνει την εργοδοσία από το δημόσιο έλεγχο, με συνέπεια την ασυδοσία του ιδιώτη εις βάρος του υπαλλήλου. Συγκεκριμένα, οι εργολάβοι προσπαθούν να φιμώσουν τις όποιες φωνές αντίδρασης ασκώντας τρομοκρατία μέσω δολοφονικών επιθέσεων, απειλών και απολύσεων. Επίσης, βλέπουμε την αυθαιρεσία των εργολαβικών εταιριών προς τους εργαζόμενους να εκφράζεται μέσω της καταβολής χαμηλότερων μισθών από αυτούς που έχουν συμφωνηθεί, με την απειλή της απόλυσης, καθώς και μέσω της μείωσης των ενσήμων.
Όσον αφορά το χώρο του πανεπιστημίου, δημιουργείται πρόβλημα στην κάλυψη βασικών λειτουργικών αναγκών του, στους τομείς της φύλαξης, της καθαριότητας και της τεχνικής υποστήριξης. Για παράδειγμα, εταιρίες δηλώνουν «υπαλλήλους – φαντάσματα», που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, για τους οποίους όμως χρηματοδοτούνται από το πανεπιστήμιο, ενώ ταυτόχρονα αφήνονται κενές θέσεις απαραίτητες για τη λειτουργία του πανεπιστημιακού χώρου. Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν κοινοποιηθεί, μόνο για τη φύλαξη δίνονται στην εργολαβική εταιρία 17.000.000€ που αντιστοιχούν σε 36.000€ το χρόνο ανά εργαζόμενο, ενώ οι πραγματικοί μισθοί των εργαζομένων δεν υπερβαίνουν τα 15.000€!!
Κάποια στιγμή όμως και με αφορμή την απόπειρα δολοφονίας εναντίον της συνδικαλίστριας Κούνεβα, υπήρξαν αντιδράσεις. Στη Θεσσαλονίκη συγκεκριμένα, είχαμε την κατάληψη της πρυτανείας η οποία στηρίχτηκε τόσο από φοιτητικούς συλλόγους, όσο και από συνολικά 90 σωματεία εργαζομένων. Έγιναν πορείες σε όλη τη χώρα προς συμπαράσταση της κατάληψης, αλλά και μια ανοιχτή σύγκλητος με τη συμμετοχή 2-3 χιλιάδων ατόμων(φοιτητές, εργαζόμενοι, καθηγητές).
Οφείλουμε όμως να εντάξουμε το ζήτημα των εργολαβιών στο ευρύτερο πλαίσιο τους εργασιακού ζητήματος. Η κατάσταση που επικρατεί χαρακτηρίζεται από συμβάσεις περιορισμένου, ή και αορίστου χρόνου, - προκαλώντας επισφάλεια και αβεβαιότητα – ελαστικές σχέσεις εργασίας (ημιαπασχόληση), περικοπές μισθών και συντάξεων. Επιπλέον, συνήθη τακτική των αφεντικών αποτελεί η μετατροπή των βαρέων ενσήμων σε μεικτά. Έτσι μειώνεται το κόστος για τις επιχειρήσεις, ενώ μειώνονται οι συντάξιμες αποδοχές και αυξάνονται τα χρόνια εργασίας για τους υπαλλήλους. Και όλα αυτά σε σύμπλευση με τις αντιαπεργιακές νομοθετικές ρυθμίσεις του κράτους για κατάργηση της δυνατότητας συλλογικών διεκδικήσεων. Είναι προφανής, όπως γίνεται κατανοητό, η πρόθεση του κράτους να πληγεί το ισχυρότερο μέσο πίεσης και αγώνα των εργαζομένων.
Το πανεπιστήμιο, με τη σειρά του, δεν είναι και αυτό άμοιρο ευθυνών. Με το νόμο 3584/2007 το κράτος έδωσε το δικαίωμα σε δημόσιους φορείς να υπογράφουν συμβάσεις με ιδιώτες εργολάβους. Ωστόσο, ΔΕΝ ΤΟ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΕ να υπογράψει τις συγκεκριμένες συμβάσεις όπως η ίδια η σύγκλητος χρησιμοποίησε ως επιχείρημα προς υπεράσπισή της. Επίσης, δεν τήρησε την υπογεγραμμένη συμφωνία, βάση της οποίας, αν η εργολαβική εταιρία κριθεί παράνομη, τότε η σύμβαση θεωρείται αυτόματα έκπτωτη. Τα παραδείγματα πολλά και ποικίλα (υπόθεση Τζίργα, έγγραφες καταγγελίες εργαζομένων).
Τέλος, το έργο του πανεπιστημίου συμπληρώνουν τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί χώροι με τη μηδενική προβολή της υπόθεσης Κούνεβα και την συνεχή προσπάθεια ενοχοποίησης της συντονισμένης κίνησης κατά των εργολαβιών. Με βάση όσα γράφτηκαν παραπάνω ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
- Την πρόσληψη στο ΑΠΘ μόνιμου προσωπικού με αποκλειστικό εργοδότη το ίδιο το πανεπιστήμιο.
- Άμεση επαναπρόσληψη όσων απολύθηκαν από τους εργολάβους
- Ηθική αλλά και οικονομική αποκατάσταση όσων δέχτηκαν τις παρακρατικές επιθέσεις αγωνιζόμενοι ενάντια στο καθεστώς των εργολαβιών.
ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου